ഒരു പേരിലെന്തിരിക്കുന്നു?

“കാളതൊമ്മന്‍ യൂയെസ്സില്‍ പൊയപ്പൊ തൊമസ് ഓക്സ്" ആയതു പൊലെ തോമസ് കുട്ടി ക്ക് ഒരു ചെറിയ മൊഡിഫിക്കെഷന്‍ നടത്തി “ടൊംകിഡ്" ആയി. യൂയെസ്സില്‍ പോയിട്ടില്ല എന്നു മാത്രം.

അല്ലെങ്കിലും ഈ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ആരെങ്കിലും പിള്ളേര്‍ക്കു ഇമ്മാതിരി പെരുകള്‍ ഇടുവൊ? തിരിചറിവു പ്രായം ആവുന്നതിനു മുന്‍പു വല്ല്യപ്പന്‍ എന്നൊടു ചെയ്ത ചതി. നല്ല കിണ്ണന്‍ പേരുകള്‍ നാട്ടില്‍ ഉള്ള സമയതും എനിക്കു മാത്രം അണ്‍ സിവിലൈസ്ഡ് നെയിം.

പോരാത്തതിനു പള്ളികൂടത്തില്‍ ചെര്‍ന്നപ്പോഴെയ്ക്കും “തോമസു കുട്ടീ വിട്ടോടാ‍“ എന്നൊരു ക്ലീഷെ യും മലയാളത്തില്‍ ഹിറ്റ് ആയി.

“നിന്റെ പേരെന്താണ്ട്രാ?”
“തോമസു കുട്ടീ“
ഏതു കൂതറ പെരുകള്‍ക്കും “കൊള്ളാം മോനേ നല്ല പേര്.” എന്നു പറയുംബൊ എന്നൊടു മാത്രം
“തോമസു കുട്ടീ വിട്ടോടാ‍“ ഇതായിരുന്നു ഫസ്റ്റ് റെസ്പൊണ്‍സ്.
“നിന്റയൊക്കെ മറ്റവനൊടു പൊയി വിടാന്‍ പറയെടാ“ എന്നു മനസില്‍ പറ്ഞ്ഞു “ഹി ഹീ” എന്നു ഒരു ഊളന്‍ചിരിയും ചിരിച്ചു മുങുന്നതായിരുന്നു എന്റെ ബാല്യം.

സ്വന്തം സംസ്ഥാനത്തെ സകല വിദ്യാ ആഭാസങ്ങളും അഭ്യസിച്ച് അന്യ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ വിദ്യാ ആഭാസങ്ങള്‍ അഭ്യസിക്കാന്‍ പോയപ്പോഴാണ് പേരിന്റെ പ്രാദേശികത്വം പൂര്‍ണ്ണമായും ബോധ്ദ്യമായത്.

രാമന്‍ കുട്ടി, ജോര്‍ജ്ജു കുട്ടി, കുഞ്ഞാലി കുട്ടി, ശിവന്‍ കുട്ടി, മാത്തുകുട്ടി, അബ്ദുല്ല കുട്ടി മുതലായ നാമദേയങ്ങല്‍ ഡിക്ഷണറിയില്‍ പോലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത നാട്ടുകാര്‍.“തോമസ്” ന്റെ കാര്യം പോട്ടെ അതിനൊരു ഇന്റര്‍നാഷണല്‍ സ്റ്റാന്റേഡ് ഉണ്ട്. പക്ഷേ “കുട്ടി” എന്നുള്ളത് യെവന്മാര്‍ പ്രൊനൌണ്‍സ് ചെയ്യുന്നതു കേട്ടാല്‍ ചൊറിഞ്ഞു വരും.

“തോമസ് കുറ്റി”, “തോമസ് ക്കൂറ്റി”, “തോമസ് കൂട്ടി”, “തോമസ് കുതി”, “തോമസ് കൂ‌‌" ച്ചേ.. ച്ചേ... പറയാന്‍ കൊള്ളില്ല. പക്ഷെ ലെവന്മാര്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. മരത്തലയന്മാര്‍.

എന്തൊക്കെയാണെങ്കിലും തോമസ് എന്നുള്ളതിനേക്കാള്‍ പബ്ലിസിറ്റി കുട്ടി എന്നുള്ള പേരിലാണെനിക്ക്.

“എടാ കുട്ട്യേ”, “കുട്ടിയേട്ടാ”, “കുട്ടിച്ചായോ” എന്നൊക്കെയുള്ള വിളി കേള്‍ക്കുമ്പൊ ഒരു സുഖം തോന്നാറുണ്ട്.

പേരു കുട്ടിയെന്നാണെങ്കിലും രൂപം കണ്ടാല്‍ പറയില്ല. ജെനുസിന്റെ ഗുണവാണോ അതോ ഒരു കേര കര്‍ഷകന്റെ മകനായതുകൊണ്ടോ കൊന്നത്തെങ്ങിനെ വെല്ലുന്ന രീതിയില്‍ വളര്‍ന്നു ആറടി രണ്ടിഞ്ചില്‍ എത്തി നില്‍ക്കുന്നു.